Mukades İslam: “Bu bölüm bana her çocuğun farklı bir dünyası olduğunu anlamayı öğretti”

Özel gereksinimli bireylerle doğru ve etkili iletişim kurmanın önemli olduğunun bilincinde olarak Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Bölümü’nde eğitimini tamamlamak üzere olan Mukades İslam, bu alanda çalışarak çocukların sesi olmak istediğini söylüyor.

Üniversite tercihini bu bölümden yana kullandığı için son derece memnun olduğunu söyleyen Mukades İslam, bu meslekte kendini daha da geliştirmeyi amaçlıyor.

Öncelikle okurlarımıza kendinizi tanıtır mısınız?

“Ben Mukades İslam, 6 Mayıs 2002 tarihinde Kuzey Makedonya’nın Manastır (Bitola) şehrinde doğdum. İlköğrenimimi Dame Gruev İlköğretim Okulu’nda, lise eğitimimi ise Yosip Broz Tito Lisesi’nde tamamladım. Üsküp Aziz Kiril ve Metodiy Üniversitesi’nde Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Bölümünde öğrenim gördüm. Eğitim hayatım boyunca sosyal içerme, engelli bireylerin hakları ve gençlik çalışmaları konularına özel bir ilgi duydum ve bu alanlarda çeşitli projelerde aktif olarak yer aldım.”

Rehabilitasyon alanını seçmenizde sizi ne etkiledi?

“Bu mesleği seçmemdeki en büyük etken, çocukları çok sevmem ve onlarla vakit geçirmekten büyük keyif almamdır. Tüm çocuklar gibi, özel gereksinimli çocukların da mutlu, huzurlu bir çocukluk geçirmeyi, arkadaşlık kurmayı ve toplum tarafından kabul görmeyi hak ettiğine inanıyorum. Bu alanda çalışarak onlara sadece profesyonel destek sağlamakla kalmıyor, aynı zamanda onların saf sevgisini de hissediyorum.

Ailelerinin ne kadar fedakâr olduğunu gördükçe bu mesleğe olan bağlılığım daha da artıyor. Bu çocukların sesi olmak istiyorum. Küçük bir gelişme bile büyük bir mutluluk kaynağı haline geliyor ve insan, sahip olduklarına daha çok şükretmeyi öğreniyor. İşte bu yüzden özel eğitim ve rehabilitasyon alanını seçtim. Hem onlara destek olmak hem de onlardan hayata dair çok şey öğrenmek için.”

Bu bölümde okurken karşılaştığınız en büyük zorluklar neler oldu?

“Açıkçası, üniversite eğitimim süresince ciddi bir zorlukla karşılaşmadım. Ancak benim için en zorlayıcı olan şey, staj yaptığımız kurumlarda tanıştığımız çocuklarla vedalaşmak oldu. Özellikle ilk kez birebir çalıştığım ve asistanlığını yaptığım çocukla vedalaşmak çok duygusaldı. Onlarla çok güzel zamanlar geçirdik, hepimizle iş birliği içindeydiler ve her biri kendi şekilde harika bir öğrenciydi. Onlara alışmamak gerçekten çok zordu.”

Bölümün size kattığı en önemli beceriler nelerdir?

“Bu bölüm bana öncelikle sabırlı olmayı, empati kurmayı ve her çocuğun farklı bir dünyası olduğunu anlamayı öğretti. İletişim becerilerim gelişti, özellikle özel gereksinimli bireylerle doğru ve etkili iletişim kurmanın ne kadar önemli olduğunu fark ettim. Aynı zamanda ekip çalışmasına uyum sağlama, gözlem yapma ve bireysel ihtiyaçlara göre yaklaşım geliştirme konusunda da kendimi geliştirdim.

Bu alan sayesinde sadece mesleki değil, insani olarak da büyüdüm diyebilirim. Her çocuktan yeni bir şey öğrenmek, küçük adımların ne kadar büyük anlamlar taşıdığını görmek bana hayata farklı bir pencereden bakmayı kazandırdı.”

Kariyerinizde ilerlemek için ek eğitimler veya sertifikalar almayı, mesleğinizi kendi memleketinizde yapmayı düşünüyor musunuz?

“Evet, kariyerime kendi memleketim olan Manastır’da devam etmeyi düşünüyorum. Doğup büyüdüğüm yerde bu alanda katkı sağlamak benim için çok değerli. Ayrıca mesleki gelişimime önem veriyorum. Farklı yaklaşımları öğrenmek, bilgi ve becerilerimi güncel tutmak için çeşitli eğitim programlarına ve sertifika kurslarına katılmayı planlıyorum.”

Bu mesleği yapacak kişilere ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz?

“Bu mesleği gönülden yapmak isteyen herkese içtenlikle tavsiye ederim. Gerçekten çok anlamlı, insanı geliştiren, aynı zamanda oldukça vicdani ve insani bir meslek. Zaman zaman duygusal olarak zorlayıcı olabilir, bazen insanı psikolojik olarak yorabilir. Ancak günün sonunda, küçük bir gülümseme, bir çocuğun ilerlemesi ya da sadece onunla kurduğunuz bağ, tüm yorgunluğa değiyor.

Bu alanda çalışacak kişilerin sabırlı, empati yeteneği yüksek ve gerçekten çocukları seven bireyler olması gerektiğine inanıyorum. Sevgiyle yapıldığında bu meslek sadece bir iş değil, bir yaşam biçimi haline geliyor.”

Son olarak neler eklemek istersiniz?

“Üniversite hayatım boyunca hayatıma dokunan, bana ilham veren ve yanımda olan birçok insanla tanışma fırsatım oldu. Bu vesileyle, başta her zaman yanımda olan ve desteğini esirgemeyen aileme, ardından dostlarıma, hocalarıma ve bana inanan, güven veren tüm tanıdıklarıma gönülden teşekkür etmek istiyorum. Onların desteği sayesinde bugün buradayım ve mesleki yolculuğuma umutla devam ediyorum.”